پايگاه اطلاع‌رسانيKHAMENEI.IR به‌مناسبت فرارسيدن هفته وحدت، ۳۰ جمله برگزيده از بيانات حضرت آيت‌الله خامنه‌اي درباره «وحدت اسلامي و ارتباط با ساير اديان» را منتشر کرده است ، مانیز جهت بازنشر آن در ادامه اشاره خواهیم کرد.
* حفظ وحدت را اصل قرار بدهيم و اگر تكليف شرعي‌يي هم احساس كرديم، ولي ديديم عمل به اين تكليف ممكن است مقداري تشنج به وجود آورد و وحدت را از بين ببرد، قطعاً انجام آنچه كه تصور ميكرديم تكليف شرعي است، حرام است و حفظ وحدت واجب خواهد بود. ۱۳۶۸/۰۴/۱۲
* من توصيه ميكنم هفتهٔ وحدت را - كه به مناسبت ميلاد نبىّ اكرم (صلّي‌الله عليه‌واله‌وسلّم) از روز دوازدهم تا هفدهم ربيع‌الاول ادامه دارد - همهٔ آحاد مردم، مخصوصاً علما و فضلا و گويندگان و دانشمندان و افراد صاحب نفوذ گرامي بدارند و اين مسأله را به عنوان يك شعار جمهوري اسلامي هميشه نگه دارند. ۱۳۶۸/۰۷/۱۹
* اتحاد مسلمين، به معناي انصراف مسلمين و فِرَق گوناگون از عقايد خاص كلامي و فقهي خودشان نيست. ۱۳۶۸/۰۷/۲۴
* وجود نبيّ مكرّم اسلام (صلّي‌الله‌عليه‌واله‌وسلّم)، بزرگترين مايهٔ وحدت در همهٔ ادوار اسلامي بوده است و امروز هم مي‌تواند باشد. ۱۳۶۸/۰۷/۲۴
* شعار وحدت مسلمين را يك مسألهٔ استراتژيك مي‌دانم - يك مسألهٔ تاكتيكي و مصلحتي هم نيست كه حالا بگوييم مصلحت ما ايجاب ميكند كه با مسلمين غير شيعه ارتباطات داشته باشيم - مسلمانان، بتدريج اين اختلافات مذهبي و طايفه‌يي را كم كنند و از بين ببرند؛ چون در خدمت دشمنان است. ۱۳۶۹/۰۱/۲۶
* بعضيها خيال ميكنند كه اگر بخواهند راجع به دورهٔ خلفا تحليل كنند، حتماً بايد با طعن به آنها همراه باشد؛ نه، طعن به خلفا در راديو جايز نيست. اگر تاكنون اين نكته را در جلسات قبل نگفته‌ام، الان عرض ميكنم كه طعن به خلفا در راديو مطلقاً جايز نيست؛ الان حرام شرعي است. ۱۳۷۰/۱۲/۱۳
* اسلام دين همزيستي، ارتباط و دوستي است فرمودند: مسلمانان مي‌توانند با پيروان اديان مختلف در همه جهان در صلح و آرامش زندگي كنند. ۱۳۷۲/۰۱/۱۵
* اگر هر كس با خشونت و اهانت با مقدّسات فرقهٔ ديگر برخورد كند، به هر اندازه كه بُردِ كارِ او باشد، به اين وحدت ضربه زده است؛ هر كه ميخواهد باشد. ۱۳۷۲/۰۶/۱۴
* اسلام رسميت دين زرتشت را پذيرفته است و ملت ايران زرتشتيان را در هر نقطه‌‌اي از جهان كه زندگي ميكنند در زمره هم‌‌ميهنان خود محسوب ميكنند. ۱۳۷۵/۰۳/۳۱
* ارامنه و مسيحيان در جمهوري اسلامي ايران بيگانه نيستند و جزيي از ملت بزرگ ايران محسوب مي‌شوند و اينجانب نيز احساس خوبي از همشهريهاي ارمني دارم. ۱۳۷۶/۰۴/۳۰
* ما در داخل كشورمان خوشبختانه از همزيستي اديان گوناگون برخورداريم؛ يهوديان، مسيحيان، زردشتيان؛ اينها هم در كنار مسلمانان و در ظلّ نظام اسلامي زندگي ميكنند؛ با ما همكاري و همزيستي دارند و نقش ايفا ميكنند. دولت اسلامي هم نسبت به آنها به عنوان شهروندان ايراني داراي وظايفي است كه اين وظايف را بايد انجام دهد و انجام هم ميدهد. ۱۳۷۹/۰۴/۱۹
* ما تمسك به ولايت علي‌بن‌ابيطالب (عليه‌السّلام) - كه نعمت بزرگ خداست - را محكم نگه مي‌داريم؛ اما با كسي كه به اين حبل متين تمسك نكرده است، دعوا هم نمي‌كنيم. اين وظيفهٔ جامعهٔ تشيع است. آنچه كه دشمن ميخواهد، اين است كه با هم اختلاف كنيم. ۱۳۸۵/۱۰/۱۸
* مسئله، مسئلهٔ اين نيست كه شيعه يا سني، عقايد يكديگر را قبول كنند؛ نه، هر كسي عقيدهٔ خودش را دارد، هر كسي تابع استدلال است و به هر عقيده‌اي رسيد، درست است. ۱۳۸۵/۱۰/۲۵
* مسئله اين است كه اصحابِ عقايد مختلف، بايستي به وسوسهٔ دشمن گوش نكنند، به جان هم نيفتند، با هم دشمني نكنند و نسبت به هم كارشكني نكنند. ۱۳۸۵/۱۰/۲۵
* اين عواملي كه اختلاف‌افكني ميكنند، نه شيعه‌اند، نه سني؛ نه به شيعه علاقه دارند، نه به تسنن؛ نه مقدسات شيعه را قبول دارند، نه مقدسات سني را. ۱۳۸۵/۱۰/۲۵
* اسلام عليه ملتهاي ديگر نيست، عليه اديان ديگر نيست؛ عليه زور است، عليه ظلم است، عليه استكبار است، عليه سيطره‌جوئي است. ۱۳۸۶/۰۱/۱۷
* امروز اختلافات را نبايد زنده كرد؛ نبايد برجسته كرد. نبايد فرق اسلامي مقدسات يكديگر را - كه نقطهٔ حساسيت‌زاي هر فرقه‌اي همان بخش مقدساتش است - مورد اهانت قرار بدهند. ۱۳۸۶/۱۰/۰۸
* اينكه در دنياي تشيع عليه برادران اهل سنت، در دنياي تسنن عليه برادران شيعه كتاب بنويسند، تهمت بزنند، بدگويي كنند، اين نه هيچ شيعه‌اي را سني خواهد كرد، نه هيچ سني اي را شيعه خواهد كرد. آن كساني كه مايلند همهٔ مردم دنياي اسلام به محبت اهل‌بيت و ولايت اهل‌بيت بگروند، بدانند با دعوا راه انداختن و با اهانت كردن و با دشمني كردن هيچ كس را نميتوان شيعه كرد و به ولايت اهل‌بيت متوجه كرد. ۱۳۸۷/۰۹/۲۷
* اينجور نباشد كه كسي از يك گوشه‌اي خيال كند دارد از شيعه دفاع ميكند و تصور كند دفاع از شيعه به اين است كه بتواند آتش دشمني ضد شيعه و غير شيعه را برانگيزد. اين دفاع از شيعه نيست؛ اين دفاع از ولايت نيست. اگر باطنش را بخواهيد، اين دفاع از آمريكاست؛ اين دفاع از صهيونيست‌هاست. ۱۳۸۷/۰۹/۲۷
* به آن شيعه‌اي هم كه از روي ناداني و غفلت، يا گاهي از روي غرض - اين را هم سراغ داريم و افرادي را هم از بين شيعيان ميشناسيم كه فقط مسئله‌شان مسئلهٔ ناداني نيست، بلكه مأموريت دارند براي اينكه ايجاد اختلاف كنند - به مقدسات اهل سنت اهانت ميكند، عرض ميكنم: رفتار هر دو گروه حرام شرعي است و خلاف قانوني است. ۱۳۸۸/۰۲/۲۲
* همهٔ همت يك شيعه ميشود كوبيدن سني، همهٔ همت يك سني ميشود كوبيدن شيعه. خوب، اين خيلي تأسف‌آور است. و دشمن اين را ميخواهد. ۱۳۸۸/۲/۲۳
* اگر ميخواهند بحث مذهبي بكنند، هيچ اشكالي ندارد - من بحث مذهبي را هم قبول دارم - اگر دوست دارند بحث علمىِ مذهبي بين علما و بين صاحبان فن بكنند، بنشينند اين كار را بكنند؛ منتها نه در منظر و مرئاي مردم، بلكه در جلسات علمي بنشينند با هم بحث كنند. ۱۳۹۰/۰۷/۲۰
* امروز كساني هستند كه سلاحشان تكفير است؛ ابائي هم ندارند كه بگويند ما تكفيري هستيم؛ اينها سم‌اند. خب، اين سم را بايد از محيط اسلامي خارج كرد. يكي او را تكفير كند، يكي او را تفسيق كند. ۱۳۹۰/۰۷/۲۰
* اختلاف در درون، منازعهٔ در درون، موجب فشل ميشود. قرآن به ما تعليم ميدهد: «و لا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ريحكم». ۱۳۹۱/۰۱/۰۱
* در درجهٔ اول نخبگان سياسي، ديني، دانشگاهي و نخبگان حوزه‌هاي علميه بايد مسئلهٔ وحدت را جدي بگيرند. ۱۳۹۱/۱۱/۱۰
* امروز هر حنجره‌اي كه به وحدت دنياي اسلام دعوت كند، حنجرهٔ الهي است، ناطق من اللّه است. هر حنجره‌اي و زباني كه ملتهاي مسلمان را، مذاهب اسلامي را، طوايف گوناگون اسلامي را به دشمني با يكديگر تحريك كند و عصبيتها را عليه يكديگر تحريك كند، ناطق من الشيطان است. ۱۳۹۲/۰۳/۱۸
* امروز اتحاد و اتفاق بين مسلمانان، يك فريضهٔ فوري است. ببينيد از جنگ و اختلاف چه مفاسدي به وجود مي‌آيد؛ ببينيد در دنياي اسلام، تروريسم كور به بهانهٔ اختلافات مذهبي، چه فجايعي به راه مي‌اندازد؛ ببينيد با اين اختلافاتي كه بين ما مسلمانان به وجود آوردند، رژيم صهيونيستي غاصب چه نفس راحتي ميكشد. ۱۳۹۲/۰۳/۱۸
* وحدت به معناي تكيهٔ بر مشتركات است. ما مشتركات زيادي داريم؛ ميان مسلمانان، مشتركات بيش از موارد اختلافي است؛ روي مشتركات بايد تكيه كنند. ۱۳۹۲/۱۰/۲۹
* اينجانب همچون بسياري از علماي اسلام و دلسوزان امّت اسلامي بار ديگر اعلام ميكنم كه هر گفته و عملي كه موجب برافروختن آتش اختلاف ميان مسلمانان شود و نيز اهانت به مقدّسات هر يك از گروه‌هاي مسلمان يا تكفير يكي از مذاهب اسلامي، خدمت به اردوگاه كفر و شرك و خيانت به اسلام و حرام شرعي است. ۱۳۹۲/۰۷/۲۲
* در جلسات نبايد كينه‌ورزيهاي مذهبي را زياد كرد؛ اين را چقدر بايد تكرار كرد؟ بارها تكرار كرده‌ايم؛ بعضي حاضر نيستند [گوش كنند]. شما اگر بخواهيد آن كسي را كه موافق مذهب شما نيست و عقيدهٔ حقّ شما را قبول ندارد هدايت كنيد، چه كار ميكنيد؟ اوّل شروع ميكنيد به مقدّسات او بدگويي كردن و دشنام دادن؟
