• امروز يكشنبه 4 آذر 1403
  •  
     

    شرکت شمسا

    مشكلات ناشی از ناامنی و نبود اماكن اقامتی و حمل‌ونقل، تغذیه‌ نامناسب و قیمت‌های كنترل‌نشده، سازمان حج و زیارت را بر آن داشت...
    ادامه...

     
     
     
     

     


     
     
    اخبار ویژه وقتی به سامرا رسیدم...........
     
     
     
     

    وقتی به سامرا رسیدم...........

    نامه الکترونیک چاپ

    به بهانه 3 اسفند؛ سالروز تخریب حرم امامین عسکریین (ع):

    سالروز تخریب حرم شریف امامین عسگریین (ع) در سامراء ـ توسط دشمنان ددمنش، کوردل و سفاک اهل بیت عصمت و طهارت (ع) ـ تسلیت و تعزیت باد.

     

     

     

    بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

    اَلسَّلامُ عَلَيْکَ یَا اَبَاصالِحَ المَهدِی ...

    آجَرَکَ اللهُ يَا سَیِّدِی وَ مَوْلاىَ یَا صاحِبَ الزَّمان ( رُوحِی لَکَ الفِداء )! ...

    بشکند دستی که ویران کرد این گلخانه را 
    در عزا بنشاند او، شمع و گل و پروانه را. 
    بشکند دستی که هتک حرمت این خانه کرد 
    شیعه را سوزاند و خون، در قلب صاحبخانه کرد.

    سالروز تخریب حرم شریف و نورانی امامین عسگریین (علیهما السلام) در سامراء

    ـ توسط دشمنان ددمنش، کوردل و سفاک اهل بیت عصمت و طهارت (ع) ـ

    را به محضر مبارک حضرت ولی عصر (عج)، مقام معظم رهبری و تمامی شیعیان جهان،

    تسلیت و تعزیت عرض می نماییم.

    خورشید سامرا را، خفاشیان شکستند. حبل المتین حق را، با چنگ کین گسستند. 
    سرداب انتظار ایمانیان فرو ریخت این خانه توسل، بر روی شیعه بستند. 
    بنگر کبوتر عشق، بر تل خاک، گریان بال و پرش کشیده، قلب ورا شکستند. 
    بستان سبز نرگس، در زیر خاک مدفون در سوگ این مصیبت، اهل ادب نشستند. 
    ای صد هزار نفرین، بر فکر این پلیدان کین گونه بی مروت، وین سان زبون و پستند. 
    « هشیار » ناله سر داد؛ گفتا به چشم گریان خورشید سامرا را، خفاشیان شکستند.

    وقتی در اسفندماه سال 1389، به همراه کاروان زیارتی، از شهر مقدس نجف اشرف، عازم سامراء شدیم، هزاران حرف و حدیث و درد و دل و نیاز و حاجت را آماده کرده بودم و در ذهن خود مرور می کردم تا در توسل به مولایم؛ حضرت صاحب الأمر (عج)، در خانه و سرداب مقدسشان، و حرم شریف جد و پدر ارجمندشان؛ حضرت امام علی النقی الهادی (ع) و حضرت امام حسن عسکری (ع) و در جوار مرقد نورانی حضرات حکیمه خاتون (س) [ دختر امام جواد (ع)، خواهر امام هادى (ع) و عمَه امام حسن عسکرى (ع) ] و نرجس خاتون (س)؛ مادر گرامی حضرت مهدی (ع)، از آن بزرگواران بخواهم تا به درگاه الهی برایمان، بویژه در ارتباط با ظهور مبارک قائم آل محمد (عج) شفاعت فرمایند.

    بسیار خرسند بودم و از شادی در پوست خود نمی گنجیدم که خدای بزرگ، توفیق شرفیابی به خانه نورانی امام زمان (عج) را نصیب و روزیم فرموده است، چرا که در دو سفر قبلی ام به عتبات عالیات، موفق به سفر به سامراء و زیارت این بزرگواران (ع) ـ به دلیل مشکلات امنیتی و محدودیت های موجود ـ نشده بودم.

    به همراهانم در کاروان هم گفتم و تأکید کردم که باید حواسشان جمع باشد تا خدایی ناکرده، بی بهره و دست خالی، از منزل امام زمان (عج) و حرم شریف امامین عسگریین (ع) برنگردند ... .

    اما خدا می داند؛ تا چشمم به صحن و سرای غریبانه و مظلومانه آن بزرگواران در سامراء افتاد و تل خاک و آوار حاصل از بمب گذاری و هتک حرمت ددمنشانه این مکان بهشتی و نورانی، و تخریب وحشیانه حرم مطهر و همچنین خانه و سرداب مقدس امام زمان (عج) را مشاهده کردم، تمام عقده هایم در گلو ماند و بغض سنگینی بر سینه ام نشست!

    ... تجسم و تکرار غربت علی (ع) و فاطمه (س) در مدینه ... ! تکرار تخریب غریبانه بقیع ... !

    گفتم: خدایا! حضرت مهدی موعود (عج) چقدر مظلوم و غریب است؟ ... کاش، هرگز خانه مولایم را در این غربت و مظلومیت غیر قابل تصور نمی دیدم!

    سامرای عسکری (ع)، بار دگر ویران شده. 
    چشم های منتقم (عج)، بار دگر گریان شده. 
    بعد تخریب بقیع و این ستم در سامراء 
    گشت روشن؛ از چه قبر فاطمه (س) پنهان شده؟!

    بخدا، دیگر هم من و هم همراهانم، حاجات خود را فراموش کردیم و مات و مبهوت مظلومیت مولایمان شدیم! و گفتیم: درد مظلومیت و غربت برای مولا (عج) کافی است، نمی خواهیم با بیان مشکلات، قلب مهربان آقا را رنجیده کنیم !!

    خانه مولای ما، ویرانه شد. 
    فاش گویم؛ شیعه بی کاشانه شد. 
    سامرا ! کو آن ضریح تابناک ؟ 
    از چه شد پوشیده رخسارت به خاک؟ 
    سامرا! آن گنبد زرین چه شد ؟ 
    آستان سروران دین (ع)، چه شد؟ 
    وای من بر سرزمین سامراء 
    شد ز جور اشقیاء، کرب و بلا. 
    یابن طاها! یابن یاسین! الامان 
    یابن الزهرا (س)! کن تو یاری شیعیان.!!

    گفتم: آقا جان! یا صاحب الزمان! گر چه از حال و دل و مشکلات و نیازهایمان با خبری، ولی با همه این اوصاف، مشاهده این غبار غم و اوج غربت و مظلومیت بی پایان، به ما اجازه بیان حوایج و مشکلاتمان را نمی دهد!

    آن روز، با تمام وجود در پیشگاه حضرت حجت ابن الحسن (عج) احساس شرمندگی کردم و گفتم: آقا جان! کاش می توانستم برای رفع این مظلومیت قدم بیشتری بردارم ... !!!

    مولای من! دیگر حالا خودت هم برای ظهور مبارکت دعا بفرما ....

    راستی، چرا گاهی، برخی از منتظران و شیعیان آن بزرگوار (ع)، از غربت و مظلومیت آن حضرت (ع) غافل می شوند؟!!!

    ان شاء الله، با یاری خداوند متعال و عنایات اهل بیت عصمت و طهارت (ع)،

    و توجه حضرت ولی عصر (عج)، حرم شریف امامین عسکریین (ع) در سامراء را دوباره می سازیم

    ان شاء الله، روزی هم برای مظلومان بقیع، در مدینه، دوباره حرم و بارگاهی مصفا بسازیم ... .

    اَللّهُمَّ عَجِّلْ لِوَلِيِّكَ الْفَرَجَ وَ الْعَافِيَةَ وَ النَّصْر ...