بارگاه ملکوتی كريمه اهل بيت حضرت فاطمه معصومه (س)، سال‌هاست مامن عاشقان خاندان اهل بيت(ع) است.
كاروان حضرت معصومه(س) در مسير ديدار حضرت امام رضا(ع) در خراسان، در شهر ساوه مورد حمله گروهي از نيروهاي حكومت وقت قرار گرفت و سپس رهسپار قم شد و پس از 17 روز عزيمت در بيت النور وفات يافت.
بارگاه ملكوتي اين بانوي بزرگوار سال‌هاست مامن عاشقان خاندان اهل بيت(ع) است.
حضرت معصومه(س) به شوق ديدار برادر راه خراسان در پيش گرفت و كارواني كه حضرت معصومه سلام الله عليها در ميان آن بود، به سرپرستي هارون بن موسي بن جعفر عليه السلام منزل به منزل حركت كردند و به ساوه رسيدند. در آنجا دشمنان خاندان نبوت به كاروان حمله و هارون را به شهادت رسانده و جمعي را مجروح كردند. در اثر اين حادثه دلخراش كاروان دختر موسي بن جعفر عليه السلام پراكنده شدند.
در ساوه غذاي حضرت زهرآلود شده و به اين ترتيب آن بانوي گرامي مسموم و بيمار شد. هنگامي كه خبر ورود حضرت به ساوه و خبر بيماري او به آل سعد (شيعيان عرب اشعري) رسيد، آل سعد به اتفاق به استقبال آن حضرت رفته و در ميان آنها موسي بن خزرج بن سعد اشعري مهار شتر او را گرفت و او را به شهر قم دعوت كرد. به هنگام ورود به قم محبان اهل بيت استقبال كم نظيري از خواهر امام رضا عليه السلام كردند كه در اذهان، استقبال تاريخي مردم نيشابور از امام رضا عليه السلام تداعي مي‌كرد.
در اين چند روزي كه حضرت معصومه سلام الله عليها در قم به سر مي بردند، در سراي موسي بن خزرج عبادتگاهي داشت كه هم اكنون آن مكان مقدس با بنايي با شكوه مشخص و در كنار آن يك مسجد مجلّل و چند حجره وجود دارد كه به عنوان مدرسه علميه ستّيه در محلّ ميدان مير قم خوانده مي‌شود. اين عبادتگاه را بيت النور نيز گويند كه گواه نورانيت و صفاي ممتاز او در ارتباط با خداست.
سرانجام آن حضرت بعد از هفده روز كه در خانه موسي بستري بود از دنيا رفت. شيخ قرني در كتاب خود چنين آورده است:« حضرت معصومه(س) هفده روز در قم بود و در اين روزها به ياد برادرش حضرت رضا عليه السلام غمگين و گريان بود تا جان به جان آفرين تسليم كرد.
