لطفا سند دقيق اين حديث از امام صادق(ع) رو بفرستيد كه مي فرمايند: «پس از شهادت امام حسين(ع) روح ايشان همواره از ساق عرش به دو نقطه نظر دارند. يكي محل شهادتشان در كربلا و ديگري مجالس عزاي حسيني.» لطفا اگر احاديث ديگري با اين مضمون داريد نيز بفرستيد.
با وجود پيگيري و جستجو، حديثي که بيانگر مطلب فوق باشد يافت نشد ولي احاديث فراواني در مورد ثواب و پاداش دنيوي و اخروي زائران قبر پاک امام حسين(ع) و گريه کنندگان و عزاداران آن حضرت در منابع روائي ما آمده است که به برخي اشاره مي شود:
1. « من زار الحسين(ع) عارفاً بحقّه، غفر الله له ما تقدم من ذنبه و ما تأخر؛ هر کس امام حسين(ع) را با شناخت حق او زيارت کند، خداوند گناهان گذشته و آينده او را مي آمرزد.»(کامل الزيارات، ص138، باب54، ح1)
2. « ان فاطمه بنت محمد-صلي الله عليه و آله و سلم- تحضر لزوّار قبر ابنها الحسين(ع) فستغفر لهم ذنوبهم؛ به تحقيق فاطمه، دختر محمد-صلي الله عليه و آله سلم- براي زائران قبر پسرش حسين(ع) حاضر مي شود و براي گناهان ايشان طلب آمرزش مي کند.(کامل الزيارات، ص118، باب 40، ح4)
3. هر کس با پاي پياده نزد او بيايد، خداوند براي هر قدم، حسنه اي براي او مي نويسد و گناهي از او پاک مي کند و درجه اي براي او بالا مي برد و هنگامي که نزد او آمد خداوند دو ملک براي او مي گمارد تا هر چه سخن خير از دهانش بيرون آيد بنويسند و هر سخن ناپسند از دهانش بيرون آيد بنويسند و هر سخن ناپسند از دهانش بيرون آيد و امور ديگر را ننويسند ... .(کامل الزيارات، ص133، باب 49، روايت6)
4. از حضرت صادق(ع) نقل شده است: « ما من احد يوم القيامه الا و هو تمني انه من زوّار الحسين لما يري مما يصنع بزوار الحسين(ع) من کرامتهم علي الله تعالي؛ هيچ کس در روز قيامت نيست مگر آن که آرزو مي کند که اي کاش از زائران امام حسين(ع) مي بود. به جهت آن چه را که مشاهده مي نمايد با آنان عمل مي شود به واسطه مقامي که در نزد پروردگار دارند.(همان، ص135، باب 50، ح1)
5. حضرت باقر(ع) در حديثي مي فرمايد: « ايّما المؤمن دمعت عيناه لقتل الحسين بن علي(ع) دمعه حتي تسيل علي خدّه، بوّاه الله بها في الجنه غرفا يسکنها احقابا و ايّما مؤمن دمعت عيناه حتي تسيل علي خدّه فينا لا ذيّ مسّنا من عدوّنا في الدنيا بوّاه الله بها في الجنه مبوأ صدق و ايمّا مؤمن مسّه اذي فينا فدمعت عيناه حتي تسيل علي خدّه من مضاضه ما اوذي فينا صرف الله عن وجهه الاذي و آمنه يوم القيامه من سخطه و النار؛ هر مؤمني که براي کشته شدن حسين بن علي(ع) قطره اي اشک بريزد، و بر گونه اش جاري گردد، خداوند او را در ساختمان هاي بلند بهشت منزل مي دهد، تا روزگاراني در آنجا زندگي کند و هر مؤمني به خاطر اذيتي که در دنيا از دشمنان ما به ما رسيده از چشمانش اشک بريزد تا به گونه اش جاري شود، خداوند او را در بهشت در جايگاه صدق منزل مي دهد، و هر مؤمني اذيتي در راه ما به او برسد و از درد آن چشمانش اشک بريزد، تا به گونه اش جاري شود، خداوند در روز قيامت رنج آن را از صورتش برمي گرداند و از غضب خود و آتش ايمن مي گرداند.
ر.ک به فروغ شهادت، استاد علي سعادت پرور، انتشارات پيام آزادي

منبع: پرسمان دانشجویی